"Check This Out!" door Kees van Hogeloon

Euforie en ontnuchtering

Een stuk winnen is in meer dan 95% in een schaakpartij in principe genoeg voor de partijwinst. De tegenstander aan de overzijde van de tafel is dan verslagen, maar er blijft dan nog een tegenstander over: jezelf! Wie een stuk voorstaat verkeert in een euforische juichstemming en heeft de natuurlijke neiging nonchalant te worden. Wie een stuk achter staat heeft niets meer te verliezen en kan alle risico's nemen bij een aanval. In zo'n situatie kunnen de gekste dingen gebeuren en kunnen de kansen plotseling weer keren. We zagen dat in twee partijen in de voorlaatste ronde van de interne clubcompetitie van Eeuwig Schaak. Ad Bruijns won op prachtige wijze een stuk van Corné van Geel. Einde verhaal voor Corné? Nee! Corné ging in de tegenaanval en er dreigde plotseling mat, dameverlies en allerlei andere ellende voor Ad, als hij één zetje verkeerd deed. Ad wist met pijn en moeite de schade te beperken tot teruggave van het eerder gewonnen stuk, waarna de partij in remise eindigde. Iets gelijkaardigs gebeurde in de partij tussen Joop van den Bosch en Kees Heeren. Ook Kees won een stuk en ook Joop wist het stuk terug te winnen. Ook hier werd het remise.

Jan Rijkse gaf Louis van Mechelen de kans niet op een tegenaanval. Jan viel bijna vanaf de eerste zet aan en sprong met al zijn stukken op de koning van Louis. De belaagde koning moest uit arren moede naar het midden van het bord vluchten, waar hij alsnog werd matgezet.
Ook Johan Goorden ging agressief te keer tegen Kees van Hogeloon. Johan ontnam Kees al snel de mogelijkheid tot rocheren, waarna een taktisch potje volgde met allerlei combinaties en combinatie-dreigingen. Johan kreeg de sterkste aanval en Kees sneuvelde dan ook.
Ted van Eck pakte tegen Ab Witkamp uit met het Morra-gambiet, een buitengewoon agressieve opening. Ab wist zich een tijd redelijk staande te houden, tot zijn paard in de penning viel en verloren ging. Ab kon Ted niet met een tegenaanval verrassen en verloor dus.
Ed Boeren won tegen Toon de Rooij de kwaliteit. Ook Ed gaf dat voordeel niet meer uit handen en won. Marcel Koek voerde tegen Cor Lazeroms de druk op een zwakke pion net zo lang op tot de pion sneuvelde. Cor deed er vervolgens met aanvallend alles-of-niets-spel nog van alles aan om het Marcel moeilijk te maken, maar Marcel bleef koelbloedig en won de partij.
Bij de partij tussen Wim Wijnings en Wim Soeters rocheerde Wim Wijnings lang en Wim Soeters kort. Zo'n stelling vraagt om agressief spel. De koningsstelling van Wim Soeters ging het eerst kapot en Wim Wijnings had dus de beslissende aanval en won.

Jos Goorden verloor van Jan Konings op de meest ellendige manier die een schaker zich kan voorstellen. De stelling bleef lang in evenwicht, totdat Jos laat op de avond eindelijk wat voordeel in zicht kreeg. Hij won een pion, leek langzamerhand een gewonnen stelling op het bord te krijgen en... boem! Een fout: toren kwijt, partij verloren, de hele avond voor niks gezwoegd. Na bijna drie en een half uur in opperste concentratie achter het bord zitten wil je wel eens iets belangrijks over het hoofd zien, dat is gewoon menselijk. En schaken is soms een onrechtvaardige sport: al zit je de hele avond fantastisch te spelen, één slechte zet en je hebt niks meer.

Wat opvalt op zo'n avondje schaak is het aantal partijen, waarin agressief aanvalsspel overheerst. Komt dat door het weer, of omdat het bijna volle maan was? Waarschijnlijk niet, want dit hele seizoen wordt aanvallender gespeeld dan vroeger. Het komt voornamelijk door de mentaliteit van de spelers. Werden schaakpartijen vroeger nogal eens gedomineerd door de gedachte: "Ik ben maar liever voorzichtig, dan verlies ik niet snel", nu wordt meer geschaakt onder het motto "Vooruit met de geit, we zien wel waar het schip strandt". Het gevolg is een veelvoud van prachtige partijen, waar zowel de verliezers als de winnaars later met plezier aan terugdenken. Een goede zaak dus, dat schaken met lef. Ook al omdat je meer leert van een partij, waarin je iets probeert, dan van een partij, waarin je niets doet en afwacht. Blijf lekker zo doorgaan, heren, dan wordt het ook volgend seizoen weer smullen!


Uitslagen 9e ronde:

Ab Witkamp - Ted van Eck  0 - 1
Corné van Geel - Ad Bruijns  ½ - ½
Johan Goorden - Kees van Hogeloon  1 - 0
Ed Boeren - Toon de Rooij  1 - 0
Jan Rijkse - Louis van Mechelen  1 - 0
Jan Konings - Jos Goorden  1 - 0
Joop van den Bosch - Kees Heeren  ½ - ½
Wim Wijnings - Wim Soeters  1 - 0
Cor Lazeroms - Marcel Koek  0 - 1


Stand aan kop:

1. Ted van Eck 214½
2. Johan Goorden 196
3. Marcel Koek 165½
4. Corné van Geel 135
5. Ad Bruijns 133
6. Ton van Dorst 129




Dit stukje verscheen op 14 mei 1998 in Weekblad De Rucphense Bode.