"Check This Out!" door Kees van Hogeloon

SV Eeuwig Schaak

Liever mooi verliezen dan saai remise

Aan strijdlust ontbreekt het niet op de clubavond van Eeuwig Schaak. Aanvallen is het adagium vandaag de dag en als het een keer mislukt, nou ja, pech gehad. Zo'n 10 jaar geleden was dat nog anders. Men was destijds veel sneller tevreden met een remise. Een mooi voorbeeld voor de veranderde instelling was de partij vorige week tussen Ger van Aalst en Wim Soeters. Na een geanimeerde partij kwamen ze terecht in een eindspel met ieder 2 torens en 7 pionnen. Een lastig eindspel en een jaar of 10 geleden zouden de meesten meteen in remise berusten: allebei een halfje, allebei tevreden. Maar de enige manier om zo'n lastig eindspel onder de knie te krijgen is om een dergelijke stelling gewoon uit te spelen. Dat deden Wim en Ger; Wim toonde zich het behendigst in het eindspel en won de partij. Later zei hij tegen Ger dat als Ger het voorzichtig had gespeeld hij de partij wel remise had kunnen houden. "Ja", antwoordde Ger, "maar dat was lang niet zo leuk geweest." Liever proberen te winnen en verliezen dan het helemaal niet eens te proberen. Dat siert de echte sportman!

Een ander leuk voorbeeld was de partij tussen Ab Witkamp en Jan van Mechelen. Na 22 zetten stond de volgende stelling op het bord:

Ab Witkamp (met wit) speelde in deze stelling 22.Le3xh6! Zwart mag de loper niet terugnemen, omdat hij dan na 23.Pxh6+ de dame verliest. Jan van Mechelen deed dat dan ook niet, maar dacht waarschijnlijk: "Wat jij kan kan ik ook." Hij speelde namelijk 22…,Pa5xb3!? Ook hier geldt dat wit beter niet meteen het stuk terugneemt, vanwege 23…,Lxb3. Toch is de zet niet helemaal waterdicht, want wit kan ook eerst ruilen op e7 en dan alsnog het paard nemen. Nadeel is dan wel dat de witte koning wel erg onveilig komt te staan en wellicht daarom koos Ab voor 23.Pf5xg7, wat voor Jan weer aanleiding was om 23…,Pb3-d2+ te spelen. Als wit het zwarte paard pakt, pakt zwart het witte paard. De partij leek op een hoogtepunt af te stevenen, maar helaas ging Jan vervolgens de fout in, waardoor Ab snel won. Dat is dan wel weer de consequentie van agressief schaak: de foutenmarge ligt dan vaak ook vrij hoog. Er sneuvelden dan ook diverse stukken op de clubavond. Berrie Hollebeek won tegen Albert Wittkampf een stuk na lang goed tegenspel van Albert. John van Helden maakte Matti Hurkmans met een aftrekschaakje een stuk afhandig. Kees van Hogeloon won tegen Cees Buurman maar liefst een hele toren. En Louis van Mechelen leek Toon de Rooij helemaal in de tang te hebben… totdat ook hij door een foutje een stuk verloor. In alle gevallen was het stukverlies (of stukwinst, afhankelijk van welke kant je het bekijkt) beslissend voor de partij.
Waar geen stukken van het bord werden gehakt was in de partij tussen Joost Asselbergs en Ad Bruijns. Joost speelde tegen Ad een beresterke partij en Ad had het beslist niet makkelijk. Maar Ad is een meester als het gaat om subtiele details en daarmee besliste hij wederom de partij. Een net iets te vroeg opgespeeld pionnetje van Joost kwam in de problemen en dat bleek het begin van het einde. Joost verloor, maar kon beslist met opgeheven hoofd terug naar huis. Verliezen van Ad Bruijns is geen schande en zeker niet op die manier.

Alle uitslagen op een rijtje:
Joost Asselbergs - Ad Bruijns 0 - 1
Ab Witkamp - Jan van Mechelen 1 - 0
John van Helden - Matti Hurkmans 1 - 0
Ger van Aalst - Wim Soeters 0 - 1
Toon de Rooij - Louis van Mechelen 1 - 0
Albert Wittkampf - Berrie Hollebeek 0 - 1
Kees van Hogeloon - Cees Buurman 1 - 0

Stand aan kop:
1. Ad Bruijns 109
2. Ab Witkamp 85
3. Toon de Rooij 74
4. Jan van Mechelen 62
5. Louis van Mechelen 54
6. Joost Asselbergs 53½
7. John van Helden 52
8. Wim Soeters 51
9. Matti Hurkmans 50
10. Kees van Hogeloon 40

Dit stukje is ook na te lezen op internet op home.concepts.nl/~mkoek onder de rubriek "Check This Out".

Dit stukje verscheen op woensdag 28 oktober 2009 in Weekblad De Rucphense Bode.

"Check This Out!" Archief